مادرانه

ساده و مختصر براش می نویسم :    - تو نقشه فقط اندازه ی دو بند انگشت از من و این خونه دوری . . . همیشه بد دلم برات تنگ میشه . اما این روزا بدتر ...    می نویسه :   - عادت من به دوری و دلتنگی ، عادتی دیرینه است. من مدت هاست که تو را جایی مهم تر از آغوشم جا داده ام... مثلا پشت پلک هایم به وقت خواب... یا تجسم لبخندت به محض گشودن چشم... حس نفس هایت از پشت سرم به وقت حرف... و . . .   می نویسه :   نه... نقشه ها بی مقیاس ترین طرح های روی زمین اند... اما تو روی نقشه دنبال من نگرد...فواصل جغرافیایی هرگز برای من معیار نبوده اند...برای تو اما، نمی دانم...   می نویسم :  ...

تمام این روزهایی که دلگیر بودم و دلم برای همان روزهایی میتپید که در کنار هم بی هیچ ترسی قدم میزدیم و میخندیدم و نگران اینده بی هیچ داشته ای نبودیم فقط از خدا یک چیز خواستم؟! خدایا دلم را صاف کردم با تمام کسانی که این روزها دلم را شکستند و اعتمادم را سلب کردن،تو هم دلت را با من صاف کن و به همین شبهای عزیزت قسم ببخش اگربنده خوبی برایت نبودم و نشدم انچه که تو میخواستی.. مهربانم دلم به رحمتت خوش است به حق مولای مهربانیها ...

یه وقتایی آدم میرسه به اون مرحله ای که دیگه حساسیت نداره تو رابطش با عشقش..  سرد میشه و بی روح..  میگه هرجور راحتی..  هرکاری میخوای بکن، وقتی بودن با من اونقدر راضیت نمیکنه که با دیگران میپری بزار هرچی میخواد بشه، بشه..  اینجاس که باید بترسی..  بایدمراقب رابطه ت باشی..  مراقب عشقت باشی اگه واقعا برات اهمیت داره..  باید مراقب دلش باشی..  که اونقدر شکسته و بی اعتماد شده که دیگه بودنت تنها برای خودش دیگه مهم نیست..  شاید منم رسیدم به همین مرحله..  به همین لحظه که بگم دیگه مهم نیست..  که بزارم فکر کنه باور کردم حرفاشو..  پس مراقب باش..  مراقب دلم باش..&nbs...